بهـارِ بـاغِ دل از گریـه محـرّم توست

بهشت، برگ گلی از شراره غـم توست

محرمت بـه من احرامی سیـه بخـشید

کسی که مَحرم این جامه گشت، محرم توست

 شوریده سری که شرح ایمان می کرد / هفتاد و دو فصل سرخ عنوان می کرد

با نای بریده نیز بر منبر نی / تفسیر خجسته ای ز قرآن می کرد  . . .

شهادت امام حسین(ع) تسلیت باد

تا قیامت نرود نقش تو از لوح ضمیر

حیرتم کشت، بگو این چه معماست حسین

گر چه شد جوهر عشق از قلم عاطفه پاک

رقم مِهر تو بر صفحه دل هاست حسین

یک زن میان محملی اندر غم و تاب و تب است

این زن صدایش آشناست، ای وای من او ” زینب ” است...

ما سینه زنان رسم جنون باب نمودیم

جان و سر خود هدیه به ارباب نمودیم

از عمق درون ناله و فریاد نمودیم

با سینه زدن زلزله ایجاد نمودیم

دانی از چه رو گاه گاه آید زلزله

چون زمین هم میکند با نام زینب هلهله

دانی از چه رو گاه گاه توفان میشود

صحنه جنگیدن عباس اکران میشود

کاش بودیم آن زمان کاری کنیم

از تو و طفلان تو یاری کنیم

کاش ما هم کربلایی می شدیم

در رکاب تو فدایی می شدیم

السلام علیک یا ابا عبدالله

ای آن که غمت مسئله آموز من است

شور غم تو در دل پرسوز من است

روزی که حسین! بر تو من گریه کنم

سوگند به تو که بهترین روز من است

اردوی محرم به دلم خیمه به پا کرد

دل را حرم و بارگه خون خدا کرد

السلام علیک یا أباعبدالله

وعلی الارواح التی حلت بفنائک علیکم منی جمیعا

سلام الله أبدا مابقیت وبقی اللیل والنهار

ولاجعله الله آخر العهد منی لزیارتکم

السلام علی الحسین

وعلى علی بن الحسین

وعلى أولاد الحسین

وعلى أصحاب الحسین