عرق شرم من از آمدنت خونین است

ننگ برکوفه که هربیعت‌شان ننگین است

غم صد کوچه ی بن بست عجب سنگین است

سرم از سنگ شکست و سر من پایین است

به من آتش زده اینجا چه کند با زینب

جانت به کویر تفته دریا بخشید 

  هفتاد و دو گل ، به متن صحرا بخشید

با جلوه ی کربلای عاشورایی  

خون تو به رنگ سرخ معنا بخشید!!

امشب شب شام غریبان است زهرا عزا دار است

امشب به صحرا بی کفن جسم شهیدان است زهرا عزا داراست

امشب تن مردانگی در بند کین است

آزادگی جرمی سیه چون جرم دین است

امشب صداقت دیده اش مهمان اشک است

خلقت زنامردانگی ها غرق رشک است

امشب شب شام غریبان  حسین است

شب شام غریبان حسین است

تمام عرش در دامان حسین است

دگر این شب سحر از پی ندارد

که خورشید جهان بی سر حسین است

اصغر که نسیم عشق مویش بوسید

خورشید ولایت سر و رویش بوسید

می خواست حسین تا ببوسد لب او

تیر آمد و زودتر گلویش بوسید

امام حسین (ع) فرمود:

برادران چهار گونه اند:

برادری که به سود تو و به سود خود است،

برادری که تنها به سود توست،

برادری که به زیان توست

و برادری که نه به سود تو و نه به سود خود است.

امام حسین (ع) فرمود:

کاری مکن که از آن پوزش بخواهی،

زیرا مومن نه بد می کند و نه عذر می طلبد

و منافق هر روز بد می کند و عذر می خواهد.

بهـارِ بـاغِ دل از گریـه محـرّم توست

بهشت، برگ گلی از شراره غـم توست

محرمت بـه من احرامی سیـه بخـشید

کسی که مَحرم این جامه گشت، محرم توست

 شوریده سری که شرح ایمان می کرد / هفتاد و دو فصل سرخ عنوان می کرد

با نای بریده نیز بر منبر نی / تفسیر خجسته ای ز قرآن می کرد  . . .

شهادت امام حسین(ع) تسلیت باد